Festivalde Türkiye’den de 6 topluluğun 8 oyunu yer alıyor. Toplam 51 şovun yer alacağı şenlikte ayrıyeten sinema gösterimleri, atölyeler, söyleşilerin yanı sıra bir de Karagöz Figürleri Standı yer alacak.

Festivale bu yıl yurt dışından katılacak oyunlar şöyle:

Çekya’dan Alfa Thatre’ın sergileyeceği “Bay Kaspar ve Tuhaf Ailesi”, İtalya’dan Compagnia Follemente’nin “Erkekler Tülleri Sever”, yeniden İtalya’dan Compagnia Walter Broggini’nin “Solo” isimli oyunları, Macaristan’dan MarkusZinhaz Puppet Thetare’ın sergileyeceği “Uçuşun Tarihi” ve Slovenyalı topluluk Nebo Theatre’ın sergileyeceği “Oda”.

Avrupa dışından ise Meksika’dan kukla sanatkarı Diego Ugalde’nin sergileyeceği “Buffalo” ve “Neşeli Kuklalar” isimli oyunların yanı sıra Özbekistan’ın Karakalpakistan Özerk Cumhuriyeti’nden gelecek olan Karakalpakistan Devlet Kukla Tiyatrosu’nun sergileyeceği “Sarayda Sihir”.

Türkiye’den bu yıl şenliğe katılacak oyunlar ise şöyle:

Çağrı Yılmaz’ın sergileyeceği “Döngü: Patikalar”, Tiyatro Gülgeç’in biri yetişkinlere (“Öfkenin Yakın Geçmişi”), başkası çocuklara yönelik (“Turunç’un Bahçesi”) iki oyunu ile İBB Kent Tiyatroları’nın sergileyeceği kara tiyatro cinsindeki “Benim Küçük Yıldızım”.

Geleneksel gölge tiyatrosu Karagöz’e de özel bir kısım ayrılan şenlikte Cengiz Özek “Çöp Canavarı” ve “Büyülü Ağaç” isimli Karagöz oyunlarını sergilerken, Aytek Önal da “Balık Tezgahı” isimli gösteriyi sergileyecek.

İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin onarımından sonra hizmete açılan Turşucuzade Konağı Sıbyan Mektebi’nde şenlik boyunca Karagöz şovları, sinema gösterimleri, atölye ve söyleşilerin yanı sıra bir de Cengiz Özek tarafından açılacak bir Karagöz Figürleri Standı yer alacak.

Festivalin bu yılki şov yerleri ortasında Akbank Sanat, Alan Kadıköy, Fişekhane, DasDas, Turşucuzade Konağı Sıbyan Mektebi ve Mall of İstanbul yer alıyor. Turşucuzade Konağı ve Mall of İstanbul’daki şovlar fiyatsız olarak sergilenirken, öbür yerlerdeki şovlar için biletler Biletinial.com’dan (DasDas için Mobilet.com) edinilebilir.

Şenlikle ilgili daha fazla bilgi ve programın tüm detaylarına buradan ulaşılabilir. (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)

Maçın sonucundan bağımsız, halkların kurduğu iki kulübün çabasını izledik. Sonuç en fazla Trabzonspor’a lazımdı o da istediğini alamadı. Adana Demirspor, dönemin en kötüsüydü. 3 puana çok sevinmişlerdir. İkinci yarıda sıfır çektiler. Trabzonspor karayel esintisi üzereydi. Neydi evvelce o kuzeyden esen Karadeniz rüzgarı.

Futbol dediğiniz aslında joga bonito’dur. Kuzey ile güneyi, doğu ile batıyı, beyaz adam ile siyahı buluşturan bir olgu. Sonunda bir kazananı olacak da, kaybedeni kendini kaybetmesin kâfi. Demirspor, emekçilerin grubu, Trabzonspor halkın kadrosu. Emekçiler de halk olduğuna nazaran, maçın hakkı beraberlik olmalıydı.

Oyunun teknik çiziminde başlığa şu yazılır; “Nani’den gol yemeseydiniz bari”!

Ne yediğiniz kadar nasıl yediğiniz de önemli!

“Büyük grup bu türlü gol mü yer?” diye saçma soruların karşılığı yok. Kulübünüzün ismi büyük olabilir, grubunuzun ismini, şanını o akşam ki oyun belirler. Sen alana nasıl bir karakter koyuyorsun. Oyuncu maça çıkarken, “Biz büyük grubuz, kimse bize elini kolunu sallayarak gol atamaz” diye çıkmaz.

Bir sistemle ve pek çok sorumlulukla çıkar. Sonra sorumluluk ve yetenek sahipleri misyonlarını yerin getirmez, getirse de top sevmez, sonuçta mağlup olursun.

Trabzonsporluların “yenilsek de olur, hoca gider” kanısıyla izlediği maçın sonucuna birtakım bordo mavililer sevindi. Evet, Trabzonspor mağlup oldu ve Trabzonsporlular sevindi.

Trabzonsporluların yenilgiye sevindiği bir akşamda, “Tühh, şu da makûs oldu, hoca da oyunu okuyamadı” demeye gerek yok.

Bu akşamın bir manası varsa o da halkın içinden gelmiş iki öykünün buluşmasıydı. Demirspor güneyin Trabzonspor’u, Trabzonspor kuzeyin Demirspor’u.

Takımları yalnızca kendi isimleriyle değil, manalarıyla da izlemek lazım. Alanda hükümdarın kadrosu yoktu. Müzeleri emekçi eldivenleriyle dolu iki kıssadan güneydekiler galip çıktı.

Trabzonsporlular kadrolarına haksızlık etmesin. En az 1 gol atacak futbol oynadılar. Nijeryalı Onuachu golü en çok atmayı isteyendi. Onun kadar isteyen bir oyuncuları daha olsaydı, beraberlikle kuzeye dönerlerdi.

‘BU BİR TRAVMA’

AA’nın haberine nazaran, Tüpraş Stadyumu’nda oynanan müsabakanın akabinde düzenlenen basın toplantısında konuşan Şenol Güneş, yaşadıkları yenilgi nedeniyle çok üzgün olduklarını lisana getirdi.

Müsabakaya galibiyet amacıyla çıktıklarını lakin sürpriz bir mağlubiyet yaşadıklarını aktaran Güneş, “Kırmızı karttan sonra direncimiz kayboldu. Kelamın bittiği yerdeyiz. Beklemediğimiz bir sonuç çıktı. Kırmızı kart sonrası yorgunluk da oldu. Yediğimiz gollerle direncimiz de kırıldı. Kırmızıdan sonra daima gelmeye başladılar. Aboubakar ve Ghezzal çok yorulmuştu. Defansın bir direnci vardı. Önde rakibi engelleyecek oyuncular koymak istedik. Bu atakları yaptık. Rakibin işine geldi. Çok geride kaldık. Eksikler varsa benim eksikliğim. Oyunumuz bu maçı kazanmak için kafiydi. Taraftarlardan özür diliyorum. Bu duruma düştüğümüz için söylenecek bir kelam bulunamaz. Kaideler ne olursa olsun kazanmamız gereken maçı kaybettik. Bu bir travma” sözlerini kullandı.

‘SORUMLULUK BENİM’

Mağlup oldukları maçların akabinde mental manada ıstırap yaşadıklarının altını çizen Şenol Güneş, “Benim oyuncularla problemim yok. Onların da olduğunu sanmıyorum. Tercihlere bağlı problemlerimiz olabilir. Geçen sene daha dinamiktik. Kaybettiğimiz maçlar sonrası travma yaşadığımızı söylüyorum” diye konuştu.

Taraftarların idareye gösterdiği reaksiyon hakkında da görüşlerini aktaran Güneş, “Taraftarın reaksiyonu olağan. Ben Beşiktaş’ı savunmaya çalıştım, idaresi değil. Olumsuz sonuçları ne lider ne idare ne biz ne de taraftar ister. Bu oyuncularla âlâ sonuç alacağımızı düşünüyordum. Olmadı. Benim sorumluluğum. Bu yansıların oyunculara olumsuz tesir yapmamasını isterim” değerlendirmesinde bulundu.

Karşılaşma esnasında tribünlerden gelen reaksiyonlar üzerine Türkiye Futbol Federasyonu Lideri Mehmet Büyükekşi’nin stadı terk etmesi hakkındaki bir soruyu Güneş, “Saha dışında olan olaylar. Alanda kalmak değerliydi. Oyun da rahat gidiyordu. Rosier’in gördüğü birinci sarı kart ağırdı. Bunlara bir şey söylemem yanlışsız değil. Maçı kaybettik. Diğer alana taşıyarak mazeret sunmayı gerçek bulmuyorum” formunda yanıtladı. (HABER MERKEZİ)

Anlatalım… Evvel üretim sürecinden bahsedelim.

BGST Tiyatro (Boğaziçi Şov Sanatları Topluluğu) ve Theater Tri-bühne ortak imali olarak Almanya’da düzenlenen 15. SETT Festivali’nde (15. Stuttgarter Europa Theater Treffen) dünya prömiyerini yapan “Afet & Diana”, Türkiye prömiyerini ise 12 Ağustos’ta, 4. Bergama Tiyatro Festivali’nde gerçekleştirdi. Edith Koerber ve Aysel Yıldırım’ın birlikte tasarladığı ve üretim süreci iki farklı ülkede gerçekleşen tiyatro projesi, Türkiye’den ve Almanya’dan sanatkarları bir ortaya getirmesi ve çok lisanlı sahnelemesi ile dönemin dikkat çeken üretimlerinden.

Afet ve Diana’nın müsabakası, bir manada iki yaşantının “tanışması”. Tanışmalar en çok farklılıklar üzerinden olur değil mi? Bu iki bayanın da o denli oluyor. Evvel birbirini tanımamaktan kaynaklı dehşet, sonra keşif, akabinde güven… Nihayet dayanışma aksında ilerliyor iki bayanın müsabakası. Bu sefer şanslılar. Tahminen bir müddettir olmadıkları kadar! Sıhhat kesiminde çalışan Afet, hayatını vakfettiği mesleğinin, masasına yavaşça gelen bir yazıyla bittiğini öğrenir. Onca yaşanmamışlık, kaç erteleme, içinde kalan ukde, teskin edilmiş heyecan o yazıyla kucağında kalakalır. Çalışmakla törpülenen bir ömrün sivri ucunda yapayalnız, işsiz ve hakkı yenmiş bir hâlde kendini bulur. Onu bir çöp, atık olarak görenlere ikna olur ve alır kendini kentin çöplüğüne atar. Diana için de hayat o günlerde âlâ gitmemiştir. Bir sanat projesi için ülkesi Almanya’dan, Türkiye’ye gelir. İşleri güçleri ortasında -Afet’in ortada derede eleştireceği- turistik heyecanları yaşarken aniden sevgilisi tarafından terk edilir. Diana yok sayılmış, şimdilerin deyişiyle “ghostlanmıştır”. Bir turist olarak, İstanbul’da yaşadığı aşk acısının rakıyla geçeceği savına inanır. Halbuki aşk acısı dünyanın hiçbir yerinde bir gecede dinmez. Üstelik kentimizde rakı içmenin hem servet harcamak hem de sağlam içki bulmakla ilgili risklerini ona kimse anlatmamıştır. Meyhanede aşk acısını unutacağını sanan Diana’nın gecesi, kentin çöplüğüne atılmasıyla tamamlanır. Ailesinin, Prenses Diana’dan ilhamla koydukları ismin hakkını verebilecek durumda değildir.

Nihayet bu iki bayan, biri diğerleri tarafından atılmış, başkası iradesiyle kendini atmış, kentin çöplüğünde birbirlerini bulurlar. İki bayan birbirini bulunca kesinlikle anlaşırlar, malumunuz. Birbirlerinin lisanını bilmiyorlarsa da yapay zeka LIP yardıma koşar. Böylelikle sahne üstü dış ses LIP’le üç kişilik olur ki bu fikrin iştiraki Türkçe, İngilizce, Almanca cereyan eden oyunun seyrini kolaylaştırmış. Bununla bir arada öğrendiğime nazaran Aysel Yıldırım’la oynayan Neslihan Arol, Türkiyeli fakat Almanya’da büyümüş. Her iki oyuncunun, çok lisanlı bir oyunu bu kadar akışkan canlandırması biraz da cilt ahenkleri üzere geldi bana.

“Afet & Diana”nın sahnesi simsiyah… Şişirilmiş siyah çöp poşetleri balonlar üzere duruyor etrafta. O denli ki kimi vakit bu iki bayan, poşet balonlarla oyun kuruyor. Zirveleri andıran siyah çöp poşeti yığınları var. Üç çöp poşeti zirvesinden biri Afet, oburu Diana cephesi, biri de sulh üssü üzere duruyor. Poşet yığınları sahiciliğini ışık hareketleriyle kazanırken az evvel cephe dediğim yığınlar, kimi vakit sığınak ya da mesken, bazen tehlike bazen de mezar üzere ayrıca manalar çağrıştırabiliyor.

Aslında bu karanlığın içinde ne işi var bu bayanların derken sahne çok canlı başlıyor. Bembeyaz kombiniyle Afet, krem tonlarındaki giysisiyle Diana, yani akça pakça iki bayan sahnedeki karanlığı kıran birinci ögeler oluyor. Bayanların bağ kurmaya başlamasıyla gelen umut, siyahın bazen çok renkli olduğunu düşündürüyor. Ortada Afet’in çantası ve oradan çıkan aksesuarlar da siyahı patlatan başka dokunuşlar oluyor. Kırmızı beyaz pötikareli masa örtüsünün Afet’in pelerini olup onu gözümüzde ‘superwomen’ yaptığı an, rejiyi hoş anlatıyor.

Karanlık görünen, epeyce trajikomik bir tadı olan oyunda oksimoron hal daima korunuyor. Abartılı oyunculuklardan kaçınılmaması buradaki zıtlığın belirginleşmesine yarıyor. Direkt duyulan cümleler, bu absürt halin içinde didaktikliğini eritiyor. BGST Tiyatro’nun uzun yıllar boyunca hep kaygısı olan oyunlar yapması, üstelik oyunların sosyo-politik bağlamını çalışması topluluğun en kıymetli özelliklerinden. Fakat bir kelamı aktarma telaşı, bazen tiyatral lisandan bir adım öne geçebiliyor. BGST’nin tiyatronun yanı sıra müzik, dans, tertip, yayıncılık üzere ünitelerinin olması disiplinlerarası iş yapmakta maharetlerini arttırıyor. Ritimle ilgilerinden dans tecrübelerine, ışık yapmaktan sahne kurmaya kadar tiyatroyla yakın alakalı pek çok yanlarının avantajlarını kullanıyorlar. Hâliyle o sıkıntısı anlatma eforu konusunda elleri doğrudanlığı inceltecek kadar kuvvetli görünüyor.

Aysel Yıldırım’ın yıllardır eksilmeyen, güya gitgide çoğalan oyunculuk gücü de bunlarla birlikte kendini koruyor. Vücut hareketleri, ses kullanımıyla bu oyundaki absürt lisanda oyunculuğu daha danslı, vücut performanslı bir oyunu getirsin diye düşündürmedi değil.

Müzik konusunda da parantez açmalı. BGST Tiyatro bu alandaki imkanlarına karşın, oyunun ana müziği olarak “Kimseye Etmem Şikayet”i seçmiş. İhsan Raif Hanım’ın güftesi, Kemani Sarkis Efendi’nin bestesi. Müzik aslında daha on üç yaşında evlendirilen İhsan Raif Hanım’ın kendi öyküsü. Çocuk vaktinde gelin olarak gönderilirken İhsan Raif Hanım, on dört sene dönemeyeceği İstanbul’a veda ederken endişeler, kederler, heves kırıklıklarıyla yazmış bu kelamları. “Afet & Diana” üzere bir oyuna çok yakışmış müzik. İhsan Raif Hanım’ı da bu vesileyle yad etmiş oldular, olduk.

Bütün tiyatral nüanslarıyla “Afet & Diana”, hem bayan dayanışmasının bugününü hem İhsan Raif’i artık bahtına terk etmeyeceğimizi hem de içinde çırpındığımız kapitalist sistem krizinin emek dünyasındaki çıktısını alıyor ki orada da evvel bayanın üstü çizilmek isteniyor. Oyunun yan kolları özgürlük kısıtlamalarına, içki yasaklarına, ekonomik açmaza, ekolojik krize Avrupa’nın iki yüzlülüğüne hakikat uzanıyor.

“Afet & Diana”, acı çikolata üzere bir tat bırakıyor. Birlikte iki bayan olmak, yalnız bir bayan olmaktan büyüktür üzere acı tatlı bir tat.

NOT: Bu yazı yazıldığında hayatını kaybettiği için hakkında baş sıhhati iletileri yayımlanan bir tiyatrocunun daha aslında intihar ettiğini bilmiyordum. Elbette bu söyleyeceklerimin kaybın yanında ne manası var bilemem. Lakin tanınan kültürün popülizme dönüştüğü; fırsat eşitliğinin çok uzaklaştığı, mesleğini yapabilmenin kabileyetle ilgisinin azaldığı, avantaj sağlayanın birinci tiyatroya ya da oyunculuğa, müziğe, sinemaya vs sahneye adım atışını unuttuğunu görüyoruz. Bir ismin onlarca reklam, dizi ya da yapım işlerinde yer alabildiğini veyahut da her yerde konser verebildiği kaidelerde yetenekle anılan sanatın bu saikten soyutlanarak görünmez kılınan sanatçı ya da meslek adaylarını dışladığını ve bunun ağır sonuçlarını da yaşıyoruz. Kuşkusuz tek eksik sanat öznelerinde değil ancak yok mudur bir yanlışı fark eden burada? Öteki belirtenlerde (kültür sanat destekçileri, takipçileri, ekonomik modellerin muhatapları, hibeler, yayıncılar) basınç yaratamamakta bir eksik açığa çıkmaz mı? Üzerine düşünelim, yok saymayalım isterim.

Ne vakit izlerim?

17 Ekim 20:30 Moda Sahnesi
21 Ekim 20:30 Sahne Kadir Has,
24 Ekim 20:30 CAS

Künye:

Yazar: Sevilay Saral
Reji: Sevilay Saral, Aysel Yıldırım
Proje Tasarım ve Uyum: Aysel Yıldırım-Edith Koerber
Oyuncular: Aysel Yıldırım, Neslihan Arol
Dış Ses: Başak Doğan, Silvia Passera
Koreograf: Banu Açıkdeniz
Dekor Tasarım & Uygulama: Özgün Büyükışık
Müzik: Rubar Dindar
Işık Tasarım: Stephen Crane
Işık Uygulama: Günkut Güven
Teknik Masa: Banu Açıkdeniz
Çeviri: Neslihan Arol, Sabine Ott
Fotoğraflar: Oğulcan Delipınar

Maça çok yeterli başlayamadıklarını belirten Okan Buruk, “Duran top golüyle geri düştük. Oyunun devamında 2-1 öne geçtik. Üçüncü golü bulduk fakat sayılmadı. Bir penaltı konumu vardı. Neden verilmediğini anlamadık. Net bir elle oynama vardı. Rakibimizin girdiği durumlar ve yakaladığı talihler vardı. Oyunun genelinde düzgün olan kadro Molde’ydi. Lakin burada otomatikleşmiş, alıştıkları yer bizi çok zorladı. Kendi alanımızda, seyircimiz önünde, çok daha düzgün bir oyun ortaya koyacağımızı düşünüyorum” diye konuştu.

Önemli eksikleri olduğuna değinen Buruk, “Mauro Icardi’nin attığı ve attırdığı gol bize kıymetli bir galibiyet kazandırdı. Yolumuza devam ediyoruz. Maksadımız Şampiyonlar Ligi’nde kümelere kalmak. İkinci maç da güç olacak lakin kendi stadımızda, seyircimiz önünde, futbolun oynanması gereken çim alanda çok daha düzgün olacağımızı düşünüyorum” sözlerini kullandı.

‘İKİNCİ MAÇTA DAHA UYGUNUNU YAPMAMIZ GEREKİYOR’

Teknik yönetici olarak daha evvel Başakşehir ile UEFA Şampiyonlar Ligi’nde çaba ettiğini hatırlatan Buruk, şunları söyledi:

“Şampiyonlar Ligi deneyimini daha evvel yaşamıştım. Galatasaray’la yetiştiğim kulüple oynamak benim için değerli olacak. Stadımızın atmosferinin rakipleri ne kadar etkilendiğini görüyoruz. Bunu Şampiyonlar Ligi’ne taşıyabilirsek büyük başarılara ulaşmak için daha düzgününü yapacağız. Ülke puanımız için aldığımız her galibiyet çok kıymetli. Yaklaşık 12-13 yıldır elemelerden Şampiyonlar Ligi’ne katılan grubumuz olmadı. Buradan bir grubun gitmesi ülkemiz için çok pahalı. Bunun için çok çalışacağız. Maddi manada kulübün kazanacağı paralar, manevi manada benim ve oyuncularımın Şampiyonlar Ligi’nde uğraş etmesi bedelli olacak. İkinci maçta bugünkünden çok daha düzgününü yapmamız gerekiyor. Çok âlâ bir kadroya karşı oynadık. Rövanş öncesi iki ekibin da bahtı sürüyor. Birebir ciddiyet ve konsantrasyonla o maça çıkmamız gerekiyor. Şu anda bir şey kazanmadık. Yalnızca bir avantaj yakaladık.”

‘YUNUS AKGÜN’E TEKLİFLER VE GÖRÜŞMELER VAR’

Okan Buruk, altyapılarından yetişen Yunus Akgün’e teklifler olduğunu belirterek, genç oyuncunun geleceğiyle ilgili kararı kulübün verileceğini tabir etti.

Akgün’ün grubun güzellerinden olduğunu vurgulayan Buruk, “Bu alanda ayakları uygun olan, topa sahip olan, teknik kapasitesi yüksek olan oyuncular ehemmiyet kazanıyordu. Yunus da ekipteki en iyilerdendi. Yorulana kadar çok yeterli bir performans sergiledi. Bugün maçın güzellerinden biri oldu. Onunla ilgili kulübümüze gelen teklifler ve görüşmeler var. Yunus, bu kulübün evladı. Burada yetişmiş çok kıymetli işler yapmış bir oyuncu. Onu seviyoruz ve ona güveniyoruz. Âlâ oyuncu olduğunu biliyoruz. Kulübümüz Yunus ile ilgili kararı verecektir. Önümüzdeki günlerde aşikâr olacak” dedi.

‘EKSİK TAKIM İLE DEĞERLİ İŞLER YAPTIK’

Takımın desteğe muhtaçlığı olduğunu ve transferler yapacaklarını söyleyen Buruk, bugüne kadar UEFA Şampiyonlar Ligi elemelerinde âlâ işler yaptıklarını lisana getirdi. Buruk, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Önemli eksiklerimiz vardı. Lucas Torreira cezalıydı, Zaha ve Ziyech üzere yeni transferlerimiz de oynayabilecek durumda değildi. Bugün birinci sefer Tete’yi kullandık. Kimi bölgelerde oyuncu eksikliğimiz var. Bugün saha şartları bizi maçın dışına itti. Bunu Şampiyonlar Ligi ayarında bir maç olarak görmüyorum. Desteğe muhtaçlığımız var. Transferler yapacağız fakat önceliğimiz elimizdeki futbolcuları oynatmak. Onun yanında fikrimiz en az 2 destek daha yapmak. Şampiyonlar Ligi yolunda kıymetli bir adım attık. Ekibin güçlendirmek için elimizden geleni yapacağız. Gereksinimlerimiz doğrultusunda arayışlarımız sürüyor. Eksik takım ile buralara kadar bence kıymetli işler yaptık. Tam takım ile daha uygun işler yapacak gücümüz var. Şampiyonlar Ligi’ne girersek bunu göstereceğiz.” (HABER MERKEZİ)

‘OYUN ÜSTÜNLÜĞÜ SKORA YANSIMADI’

Anadolu Ajansı’nın haberine nazaran, maçın akabinde düzenlenen basın toplantısında konuşan Şenol Güneş, “Maçın tamamına bakınca kazanmak için konumlarımız olduğunu düşünüyorum. Birinci yarıda oyunu rakip alanda oynadık. İkinci yarıda rakip gelmeye başlayınca önde top tutmaya çalıştık fakat başaramadık. Maçtaki olumsuz periyotta de 2 net konumumuz vardı. Golü bulup maçı bitirebilirdik. Futbolda bazen sürprizler olabilir, bugün bizim başımıza geldi. İkinci yarıda yorulanların yerine girenlerin tekniğine güvenerek top tutmaya çalıştık. Chamberlain’le durumda bulduk. Aboubakar’ın da durumu vardı. Başarılı olamadık. Oyun üstünlüğü skora yansımadı” sözlerini kullandı.

‘KAYBEDİLECEK MAÇ DEĞİLDİ’

Bu biçimde bir kayıp beklemediklerini belirten Güneş, “Sahamızda olmamıza karşın savunma yaparken dikine atılan topla penaltı yapmamız ve gol yememizin acısı büyük oldu. 60. dakikada önde top tutabilecek düşündüğümüz Chamberlain ve Rashica’yı koyduk. Vakit zaman parladılar. Son kısımda Aboubakar da yorulmuştu. Amir, Salih Gedson da yoruldu. Oyuncularımın niyetinden kuşkum yok. Üçüncü bölgede final paslarını daha düzgün yapıp konumları kıymetlendirmek lazım. Önde baskımızı bugün az yaptık. Baskı yapmayınca rakip de uzun top atıyordu. İkinci yarıda daha fazla oldu. Oyundan düşme başlayınca top tutamadık. Futbol yanılgılar oyunudur. Kaybedilecek maç değildi. 1-0’ı 2-0 yapmamız gerekirdi, onu yapamadık” dedi.

‘İFADE ETMEDİĞİ ŞEYİ TABİR ETMİŞ ÜZERE KAMUOYUNA SÖYLÜYORLAR’

Yayıncı kuruluşun Bein Sports’u, “söylemediği sözleri söylemiş üzere kamuoyuna aktarmak”la suçlayan Şenol Güneş, iptal edilen golle ilgili olarak “Colley’in konumunu görmedim. Yayıncı kuruluşta Güntekin Onay açtı mevzuyu. Benim konuşmam üzerine güya hakemi suçlamışım üzere konuştular. Terbiyesizlik yapıyorlar. Ben hakemle ilgili bir şey konuşmadım. Yorum yapabilirsin ancak saygısızlık yapıyorsun. Söz etmediğim şeyi tabir etmiş üzere kamuoyuna söylüyorsun. Ben hakemle ilgili bir şey söylemedim. Bana soru soran da yayıncı kuruluşun muhabiri. Hakem ne görmüşse onu vermiştir” diye konuştu.

‘BU ÇOK TERBİYESİZCE BİR İFADEYDİ’

“Bu hakem suçlaması mıdır? Demediğim şeyden bir şey konuşuluyorsa bir tertip var diye düşünürüm” diyen Güneş, “Kişisel saygısızlığı kabul edemem. Kendi muhabirleri bana soruyor. Hakemi de suçlamadım. Ben hiçbir şeye karışmadım. Bir şey demedim. Görmüşse vermişse problem kapanmıştır. Saygısızlık yapıyorlar haddini bilsinler. Bu çok terbiyesizce bir tabirdi. Yayıncı kuruluşu uyarıyorum. Futbolu siz karalıyorsunuz” tabirlerini kullandı. (HABER MERKEZİ)

“Saatleri Ayarlama Enstitüsü”nün sahnedeki bu yeni yorumunda tercihen mi bilmiyorum lakin çağdaşlaşma eleştirisini aşan katmanlarının da okurun/seyircinin fark etmesini sağlayan bir şeyler yakalanmış. Buradaki tecrübenin Serkan Keskin’in oyunculuğuna dair de bir parafı var; sanatkarın bir müddettir güldürü performanslarını “benzer” halde sergilemekten kendini sıyırması üzere. Yeniliklere, tazelenmelere, vefaya çıkan kapılarıyla bu sahneleme Saatler Kolektif, Serkan Keskin ve Serdar Biliş’le tüm grubun Ahmet Hamdi Tanpınar’a ve romana inançlı bir selamı üzere izleniyor.

Ahmet Hamdi Tanpınar’ın 1954 yılında kaleme aldığı ve 1961 yılında yayımlanan çetin yapıtı ‘Saatleri Ayarlama Enstitüsü’, 2 dünya savaşının akabinde radikal bir rejim değişikliğinin karın ağrılarını çeken, hem yeniye heyecanlanmış hem eskiyi neresinden tutup neresiyle vedalaşacağına karar verememiş bir toplumun; sermayesinin yeni biçimlenişine, vaktimizin elimizden alınışına, yeniden buna paralel kültürel çatışmaların, kimi insani çözülüşlerin, varoluşsal zaafların karanlık ve komik izahına varan skalası geniş bir roman. Bana kalırsa şimdiki vaktin 50’lerde yazılmış distopyası üzere.

Hayri İrdal karakteri üzerinden sistemin “makbul insanı”, “çalışmadan para tokatlamayı”, “var olmayan” hizmetleri satmayı; “benim memurum işini bilir” lafının bir nevi tarihî art planını da eğlenerek verir. ‘Saatleri Ayarlama Enstitüsü’, anti kahraman mı yoksa kahraman mı olduğu konusunda bile başımızı karıştıran Hayri İrdal’ın kendi çocukluğundan öykülerin ve karşılaştığı onca karakterin peşinde sürükler okuyucuyu. Oyun da bunu yapıyor, nefes nefese de bırakıyor. Hayri’nin saatlere olan takıntısı büyüdüğü konuttaki Mübarek isimli saatle başlayan hikayesi, sembolik ve imgesel türlü çeşitli anlatıyla yeni kurulan bir ülkenin içselleşmemiş değişme telaşını, birtakım çelişkilerin belirgenleşeceğinin sinyalleriyle aktarır. Tanpınar episodelar halindeki romanında bütün bunları küçük insan öyküleriyle örer. Oyun da episodlar halinde ilerliyor ve romanın bu girift yapısıyla pek çok teknolojik kaynağı kullanarak sağ salim çıkıyor. Zira metnin içindeki onlarca karakteri, çelişik duyguyu Serkan Keskin’in üzerine bina ediyor. Romanda diğer öbür Hayri İrdal’ar, onların etrafında bahis komşu, esnaf eşraf, usta çırak onlarca karakter var malumunuz. Bölünmüş Hayrilerle bölünmüş karakterlerle onlarca role girip çıkıyor Serkan Keskin de. Bütün bunları yaparken sahnede soyunuyor, giyiniyor, peruğunu çıkarıyor, bıyığını yapıştırıyor, makyajını siliyor, yapıyor… Vakitle uğraşan bir anlatının vakte karşı koşan oyuncusu oluyor. Sahnede onca karakterle baş etmek durumunda olan yalnız bir oyuncu fotoğrafının arkasındaysa adımların ince ince tasarlandığı bir reji tertibi da kendini belirginleştiriyor.

Sahnenin içinde elips formundaki aynanın önünde duran oyuncuya, raylı bir sistemin üzerinde hareket ederek ulaşan bir dekor tasarımı var. Bu fikir oyuncunun gerçekten uzvu oluyor tıpkı vakitte metnin/oyun zamansal geçişinin de simgelerinden oluyor. Bu sistem her karakter değişiminde hareket ediyor; dekor, kostüm, aksesuar taşıyor; bazen yürüyüş bandı, bazen mahkeme kürsüsü, bazen karyola, bazen yemek masası olarak biçim alıyor.

Sahnenin ortasında pozisyonlandırılmış elips biçimindeki aynanın önünde kendisi ve gölgesiyle akrep ve yelkovan imajı üzere şık ışık hareketleri tasarlanmış. Işık da bu tek kişilik Tanpınar, Hayriler ordusunun yardımcı oyuncularından bir başkası üzere. Elips aynanın kerameti epey fazla. Tekrar kronolojik geçişlerin ve şuur akışının kıymetli simgeleri orada beliriyor. En başta tik tak tik tak atan saatimizin şahsen kendisi oluyor. Ayna episodeların görüntü olarak evvelden kaydedilmiş kesitlerinin de bize gösterildiği ekran oluyor. Teknik olarak çok estetik fikirlerle sahneye gelen bu imgelerin çekim ve kurgularının sahnedekilere nazaran biraz “parodileşmiş” olduğunu düşünüyorum. Fakat Serkan Keskin’in dramasından, trajedisine, şivesinden farklı yaş özelliklerine kadar hiçbir şeyin güldürüsünü de melankolisine de kolayına kaçarak candalandırmadığını vurgulayalım. Bu bakımdan oyuncunun görüntüdeki suretiyle sahnede pinpon oynadığı sahneyi mutlaka imliyorum. Türkiye’deki çağdaş sahne tekniklerinin kullanımına dair seyir tecrübemiz gelişkin sayılmaz hâlâ. Zira ya kısıtlı imkanlarla sahneye gelen uygulamalarını seyrediyoruz ya da sponsorlu bir işse teknik imkanlar ve “popüler” isimler garantör sayılarak tiyatral ögelerin es geçildiği örneklere rastlıyoruz. Oyun bu handikapları aşabilmiş görünüyor. Oyuncunun aynada görünen -daha evvel çekilmiş videodaki- karakterle sahnede eş vakitli oynarken diyaloğa geçmesi şizofrenik bir estetik de kuruyor. Aynanın fonksiyonelliği Hayrinin başının içindekileri yansıttığı sahnelerde daha etkileyici bir lisana dönüşüyor; onun zihninin bulanıklığı bir ebru çalışması ya da bir fotoğraf formuna dönüşüyor ya da şuur dışı ve ona bağlı hayallerinin yansıması, bazen de içindeki sesin imgesi orada görmek sinemadaki büyülü gerçekçi lisana de göz kırpıyor. Terapi seansları ve düşlerin aynadaki aksi ile dikkat alımlı görsel imajlar yaratılıyor. Tuluğ Tırpan’ın müzikleri de dekor ve ışıkla yardımcı oyuncu rolünü paylaşıyor. Oyuncunun tek kişilik çoklu performansında nefes almasına, yutkunmasına ve birebir anda ritmin kaçmamasına katkı sunuyor.

Oyun, metne nazaran görselleştirme avantajını kullanırken romanın duygusal ve düşünsel derinliğinde kaybolmayıp sadeleşmeyi oradaki nüansları yitirmeden yapabilmiş. Bilhassa Ahmet Hamdi Tanpınar’ın değerinin ve vaktinde gerçek anlaşılamamasının -ki bu neden gerçek yaratıcıların başına her devirde gelir diye düşünmeden edemiyor insan- edebiyat tartışmalarına husus olduğunu hatırlayabilirsiniz. Bense romanın bugüne dair bir kehanet olması üzerinde oyunu izlerken daha fazla durdum, yani tahminen de muharriri bugün yanlışsız anlamak daha imkanlı. Sanırım vefanın artık nostaljik bir his, paranın en geçerli hukuk, popülizmin makbul, şöhretin düzmece ve bütün saatlerin konseyi olduğu bir vakitten dönüp bakmak muharririn ironilerinin içindeki simgelere daha kolay ayıktırıyor bizi!

Siz de düşünsenize alarmlar, hatırlatmalar, daima bir yerlere yetişmeler, kesinlikle geç kalmalar, kol saatlerinde nabızdan saate, saatten nabza anksiyeteler, asla kâfi uzunlukta olmayan ve aslında bize ilişkin de olmayan, paramızı verene feda ettiğimiz; sevdiklerimizi, meraklarımızı, heyecanlarımızı sığdıramadığımız bir o kadar “değerli zamanımız”… Haksız mıyım bu roman yalnızca saat metaforu üzerinden bile düşünsek Ahmet Hamdi Tanpınar’ı gerçekçi bir kâhin de yapmamış mıdır! Bizden çalınacak vaktimizin, saatlerle sömürünün organize edilmesinin, iş gücünün konsolide edilmesinin, bu yolla insanın çürütüldüğü, yalnızlığa boğulduğu, yavanlaşan, uysallaşan sonuçtaysa hayatına yabancılaşan imgesini de aktarmamış mıdır roman! Güneşin doğup batışının insanın çalışmaya başlayıp çalışmayı bitirmesi dışındaki tüm tabirleri bile değerini yitirmişken “Saatleri Ayarlama Enstitüsü bize öteki neler anlatıyor?” sorusunu oyun aracılığıyla düşünme fırsatını kendim için geniş geniş kullandım doğrusu.

Şimdiye kadar roman üzerinden bu görüşlere pek varılmamış olunsa da edebi, siyasal ve felsefi tartışmalara, araştırmalara, keşiflere koca bir saha açan “Saatleri Ayarlama Enstitüsü” öbür iki okumayla çokça imlenmiştir. Bunlardan birincisi romanın şark garb çekişmesi ve daha çok “batının ilericiliğine” muhafazakâr fakat haklı tenkit olarak okunması, başkası saatler hakkında -ki o da bu savı destekleyen tek bir imgeymiş üzere anılarak- Türkiye’nin alaturka saatten alafranga saate, yani ezanî saatten Greenwich saatine geçmesi sıkıntısı üzerinden yapıldı. Halbuki “Saatleri Ayarlama Enstitüsü” roman tekniği ve lisanı ile de felsefi ve siyasal öngörüsüyle de yukarda da bahsettiğim uzamlarıyla “dahası”dır, ironik romanın Türkiye’deki birinci örneği olarak anılır örneğin. Armağan Ekici K24’te yayımlanan yazısında, “Tanpınar, Saatleri Ayarlama Enstitüsü’yle, Türkiye’nin alafranga saate geçmesiyle değil, apayrı bir şeyle dalga geçiyor: sanayileşen dünyanın ve bürokrasinin tüm ilerleme, iktisat ve ekonomik verimlilik retoriği içinde, saçmasapan, hiçbir gerçek muhtaçlığa karşılık vermeyen bir kurumu bile yıllarca sürdürebilmesini hicvediyor. 1954’te kitabı tefrika ederken ‘Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nün lüzumsuzluğu, her gün radyodan memleket saat ayarı alabilen okurları için aşikârdı; bizse, bugün, devirleri karıştırdığımız için, kitaptaki vurguları da karıştırıyoruz” diyerek yapıta ve muharrire dair değerli yerlerin altını çiziyor. Oyundan çok kopmak istemiyorum fakat Armağan Ekici’nin bu yazısındaki vurguları hem müellifin hem romanın bilgili olanlardan öte imajını aramak ve “dahasını” tartışmak için ufuk açıcı buluyorum. Umarım oyun vesilesiyle buraları da güncelleriz.

Oyundan biraz da Ahmet Hamdi Tanpınar’ın gözünden bahsetmek isterim. “Nasıl yani?” diyeceksiniz haliyle, “Belki de şahsiyet dediğimiz şey bu, yani hafızanın ambarındaki maskelerin zenginliği ve tesadüfü, onların birbirleriyle yaptığı terkiplerin bizi benimsemesidir” diye yazıyor Ahmet Hamdi Tanpınar ‘Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nde anımsarsanız. Ben bu satırları yine okuduğumda Tanpınar, oyunu seyredip bu türlü özetleyebilirdi üzere garip şeyler düşündüm. Bu bahiste düşünmenin de ironik ve tekinsiz yanları var sanırım. Hilmi Ziya Ülken de yapıtın çetinliğine ve tekinsizliğine dair şöyle bir not düşüyor mesela, “Saatleri Ayarlama Enstitüsü bir roman olarak direkt insan içindir ve gereksinimi olan herkese muazzam bir hakikati muazzam bir sevinç içinde sunmaktadır bugün de. Hiç fakat hiç yabancısı olmadığımız, kadim ve kısa bir hakikattir bu: Nosce te ipsum!” Ve Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yeni Türk Edebiyatı Dr. Nilgün Kâtipoğlu da ekleme yapıyor bu hususta: “Nitekim roman hem tasavvufi bilgiye göndermeleriyle hem de çağdaş psikanaliz tekniğiyle ‘Nosce te ipsum’ hakikatine yavaş yavaş kapı ortalar.”

Bence Serkan Keskin ve Serdar Biliş için de bu sahnelemedeki en tekinsiz yer burasıydı. “Muazzam bir hakikati muazzam bir sevinç içinde sunmak” çok bıçak sırtı olsa gerek; sorguladık, güldük. Elinize sağlık!

Ne vakit izleriz:

17.09.2023 Pazar / 20:00
Zorlu PSM / İstanbul

18.09.2023 Pazartesi / 20:30
Zorlu PSM / İstanbul

28.09.2023 Perşembe / 20:30
Atatürk Kongre Kültür Merkezi / Bursa

08.10.2023 Pazar / 20:00
Zorlu PSM / İstanbul

29.10.2023 Pazar / 21:00
Harbiye Cemil Topuzlu Açıkhava

Künye:

Yazan: Ahmet Hamdi Tanpınar, Yöneten ve Uyarlayan: Serdar Biliş, Sahne ve Kostüm Tasarımı: Gamze Kuş, Görüntü Direktörü: Ahmet Sesigürgil, Müzik: Tuluğ Tırpan, Multimedya Tasarım ve Yapım:, Illusionist, Işık Tasarımı: Cem Yılmazer, Ses Tasarım: İzel Baybars, Ogün Kayıkçı, Başar Yurtcu, Yardımcı Direktör: Serin Öztoprak, Ekremcan Arslandağ, Metin Düzenleme: İdeal Oktay, Oyun Asistanları: Ahmet Kahvecioğlu, Oğuzhan Altıntaş, Mert Yılmaz Yıldırım, Onur Erdemir, Berke Şenel, Sanatçı Asistanı: Sibel Altan, Dekor ve Kostüm Sorumlusu: Onur Uğurlu, Kostüm Şefi: Hasret Turgut, Sahne Amiri: Buyruk Yalkı, Dekor Üretim: Metin Gümüşoğlu (Kibele Dekor), Dekor Teknik: Zeki Küçük, Yapım: Saatler Kolektif, Uygulayıcı Üretimci: Gülgün Dedeçam, Yardımcı Direktör: Efe Can Yıldız, Makyaj Tasarımı: Reyhan Okumuş, Peruk Tasarımı: Oya Ballıkaya, Hareket Nizamı: Büşra Firidin, Focus Puller: Armağan Gündüz, Yasin Bayşeker, Kamera Asistanı: Emre Baş, Kamera Stajyer: Eylül Akkaya, Işık Şefi: Hakkı Yazıcı, Kadir Yazıcı, Süleyman Öztürk, Best Uzunluk: Hakan Altunkök, Işık Asistanı: Ahmet Gökdeniz, Selçin Çelebi, Set Amiri: Hasan Kesici, Ses Teknisyeni: Tuna Güler, Boom Operatörü: Oğulcan Geçit, DIT: Yusuf Arık, Hakan Erten, Video Asistanı: Burak Yalçın, Oktotech Prodüksiyon Asistanı: Berke Şenel, Kurgu Operatörü: Ulaş Mert Şimşek, Illusionist Tasarım Grubu, Multimedia Direktörü: Eray Taşpınar, Proje Koordinatörü: Doğa Kurtuluş, Lead Compositing: Furkan Alabaş, Realtime VFX: Çiğdem Güler, Görsel Tasarım: Emrecan Akyolcu, Proje Asistanı: Melike Tarakçı, Compositing: Abdullah Kaan Giyik, Ömer Bulut, Stüdyo: Orion, Işık ve Kamera Teknik Supervizor: Ozan Özgür Arıcan, Yaratıcı Ajans: TBWA/İstanbul, Özge İtimat, İlkay Gürpınar, Grafik Tasarım: Özge İtimat Animasyon: Mahmut Kalyoncu, Fotoğraf Yapımı: Fotosanayii, Fotoğraf: Burcum Baygut, İletişim Danışmanlığı: Bağlantı Deposu, Sosyal Medya Bağlantı: Emirhan Savaş, Destekçiler: BetaLand Audiovisual, Semaver Kumpanya, Fotosanayii, Mattestudio, Yasemin Özbudun.

TRANSFER EDİLEN İSİMLERDEN 3’Ü SAKATLANDI

Trabzonspor ayrılan oyuncuların yerini ise Mislav Orsic Dimitrios Kourbelis Tonio Teklic Joaquin Fernandez İstanbul Escort Filip Benkovic Göktan Gürpüz Mehmet Can Aydın Onuralp Çevikkan destekleriyle güçlendirdi Ama Bordo Mavili kulübün ekibe dahil ettiği 8 isimden en kıymetli 3 ismi dönem başlamadan sakatlandı Teknik Yönetici Nenad Bjelica’nın ağır isteği doğrultusunda kadroya dahil edilen Mislav Orsic’in çapraz bağları yırtılması sebebiyle 6 ay alanlardan uzak kalması beklenirken dizinde ezilme meydana gelen Fernandez ile AEK ile oynanan hazırlık maçında burnu kırılan Benkovic bir mühlet ekipten uzak kalacak Trabzonspor’da geçen dönem başında da ekibin tesirli isimlerinden Dorukhan Toköz ve Edin Visca uzun vadeli sakatlıklar yaşamıştı Trabzonspor’un transfer dönemini kapanana kadar stoper orta saha kanat ve forvete destekler yapması bekleniyor

HAZIRLIK MAÇLARINDA EKSİKLER GÖRÜLDÜ

Slovenya’da yapılan hazırlık kampında kadroya oynatmak istediği agresif ve süratli oyunu adapte etmeye çalışan Bjelica oynanan hazırlık müsabakalarında çok da istediği sonucu elde edemedi Bordo Mavililer oynadığı 7 hazırlık maçında 3 galibiyet 2 beraberlik ve 2 yenilgi elde etti Birinci hazırlık maçında Hajduk Split ekibine 2 0 mağlup olan Trabzonspor sırasıyla oynadığı Mol Vidi ile 2 2 Cejle ile 2 2 berabere kaldı Rabotnicki’yi 4 1 ve Triglav Kranj’ı 4 0 mağlup eden Bordo Mavililer son Yunanistan şampiyonu AEK’ye ise Akyazı Stadı’nda taraftarı önünde 3 1 kaybetti Bu müsabakada oynanan futbol taraftardan ağır tenkit alırken oluşturulan takım ise yetersiz bulundu Trabzonspor son hazırlık maçında ise dün akşam 1461 Trabzon FK’yi 5 0 mağlup etti

TEMİZKANOĞLU OYUN KURUCU ŞART

Trabzonspor’un eski futbolcularından Ogün Temizkanoğlu ekip takımının kâfi gözükmediğini lisana getirdi Bordo Mavili takımın şanssız bir kamp devri geçirdiğini ve değerli oyuncuların sakatlandığını belirten Temizkanoğlu eksik mevkilerin güçlendirilmesi gerektiğini söz etti
Sakatlanan isimlerin Teknik Yönetici Bjelica’nın yeni yapılanma dahilinde takıma katılmasını istediği oyuncular olduğunu belirten Temizkanoğlu Onların yokluğu saha içerisinde hissedilecek Sayın Lider Ertuğrul Doğan’ın bir an evvel transferleri tekrarlaması gerekiyor Öbür türlü Trabzonspor’un yarışı güç gözüküyor dedi

Takımın bütün hazırlık maçlarını takip eden Temizkanoğlu kadroda bilhassa defans ve orta alanda sorun yaşandığını belirtti Geçtiğimiz dönemden bu yana Bordo Mavili ekipte savunmada yaşanan sorunların devam ettiğini gözleyen Temizkanoğlu Sağ bek ve stoperde meseleler yaşanıyordu Bartra’nın gitmesi yeni alınan stoperler Fernandez ve Benkovic’in sakatlanması bu mevkiideki kahırları büyütebilir Bu bölgenin bir an evvel güçlendirilmesi gerekiyor Oyun kurucu eksikliği kadroda önemli olarak hissediliyor Siopis ve Kourbelis kesici özelliğiyle öne çıkıyor Bakasetas’ın 8 numarada performansı düşüyor Bakasetas daha önde oynamaya alışkın Orta alana bir oyun kurabilecek ve yönlendirebilecek Hamsik biçiminde bir oyuncu gerekiyor değerlendirmesinde bulundu

‘TRABZONSPOR TRANSFERDE İSTANBUL EKİPLERİYLE YARIŞAMAZ’

Trabzonspor’un kaliteli forvetlere sahip olduğunu ama Bjelica’nın oynatmak istediği sisteme nazaran bu mevkiye de yeni bir transfer gerekebileceğini kaydeden Temizkanoğlu İleri uçta oynayabilecek Gomez Umut Bozok ve Enis Destan var Hocanın oynatmak istediği sisteme nazaran pivot stili forvet transfer edilmek istenebilir Gomez makus oyuncu değil ama geçen dönem gereğince beslenememişti Hocanın oynatmak istediği sistem çok tesirli olacaktır İskeleti oluşturmak için ekibin tam olması gerekir Fakat şu an çok kıymetli 3 eksik var takımda kelamlarına yer verdi

Galatasaray ve Fenerbahçe yüksek bütçeli transferler yaparken Trabzonspor’un takım maliyetini düşürmeye çalışmasını da kıymetlendiren Temizkanoğlu şu kelamlara yer verdi Trabzonspor transferde İstanbul kadrolarıyla yarışacak bütçeye sahip değil Galatasaray’ın ve Fenerbahçe’nin yaptığı transferlere bakarsak Trabzonspor bu fiyatları ödeyemez Lakin kulübün kendi şartlarına nazaran hocanın istediği biçimde eksiklerin tamamlanması gerekiyor Fedakarlık yapılması gerekiyorsa Sayın Ertuğrul Doğan kesinlikle elini taşın altına koyacaktır Zira Trabzonspor’da başkanlık hiçbir fedakarlıktan kaçınmayan bir pozisyondur

TEKELİOĞLU ALINAN OYUNCULAR KÂFİ DEĞİL

Trabzonspor’un eski teknik yöneticisi ve altyapı sorumlu Sadi Tekelioğlu bordo mavili kulübün çok düşünceli bir döneme başladığını söyledi Oynanan hazırlık maçlarının tamamını izlediğini ve grubun uygun bir izlenim vermediğini kaydeden Tekelioğlu grubun takım yapılanmasında problemler olduğunu belirtti
Teknik Yönetici Bjelica ile geçtiğimiz dönemin son kısmında bordo mavili grubun ümit veren bir manzara sergilediğini lakin hazırlık maçlarında bu izlenimin kaybolduğunu tabir eden Tekelioğlu Savunma oyuncuları kâfi değil Alınan savunma oyuncuları Trabzonspor için kâfi isimler değillerdi ve sakatlandılar Trabzonspor’un gol yemeden karşılaşma bitirmesi çok sıkıntı Önde Visca sakatlıktan sonra bir türlü toparlanamadı En öne çıkan oyuncu Abdülkadir Ömür Bakasetas da güzel gözükmedi Rakipler de çok güçlendi takım olarak bizden düzgünler İstanbul ekiplerinin ödedikleri sayılar çok yüksek diye konuştu

‘BAZI MEVKİLER İÇİN FEDAKARLIK ŞART’

Kulübün mali meseleleri nedeniyle kıymetli destekler yapamadığını kaydeden Tekelioğlu kelamlarını şöyle sürdürdü Bazı mevkiler için fedakarlık yapması gerekiyor lakin bütçenin de buna imkan verebileceği gözükmüyor Hem oyuncu gerekiyor hem maaşlar düşürülmeye çalışılıyor Düşük bütçeyle yetenekli oyuncular kazandırılamadı gruba Yakın periyotta misal bütçelerle transfer Trabzonspor Ekuban Nwakaeme ve Novak üzere isimleri takımına katmış ve bu isimlerden yüksek randıman almıştı Trabzonspor İstanbul kadrolarının verdiği paraları asla veremez Ligde yarışmak transferde yarışmak manasına gelmez Harcanan paralar ile güzel oyuncular bulmak kaide Hem geleceği hem bugünü düşünerek transferler yapılmalı

Trabzonspor dönemin açılış maçında 11 Ağustos Cuma günü Akyazı Stadı’nda Antalyaspor’u konuk edecek

• A Plague Tale: Requiem
• Bright Memory: Infinite
• Conquerors’ Blade
• Cyberpunk 2077 (Jan 31st)
• Dakar Desert Rally 
• Deliver Us Mars (coming Feb 2nd)
• Destroy All Humans! 2 – Reprobed 
• Dying Light 2 Stay Human (Jan 31st)
• F1 22 
• F.I.S.T.: Forged In Shadow Torch 
• HITMAN 3
• Jurassic World Evolution 2
• Justice
• Loopmancer
• Microsoft Flight Simulator 
• Marvel’s Spider-Man: Miles Morales 
• Marvel’s Spider-Man Remastered
• Marvel’s Midnight Suns
• Need For Speed Unbound
• PERISH (coming Feb 2nd)
• Portal with RTX
• SUPER PEOPLE 2
• The Witcher 3: Wild Hunt 
• Warhammer 40,000: Darktide
• WRC Generations

Heyecanla beklenen DLSS 3 Güncellemeleri:

• Atomic Heart
• Black Myth: Wukong
• Chernobylite
• Frostbite Engine
• Hogwarts Legacy
• ICARUS
• Ill Space
• Marauders
• Midnight Ghost Hunt
• Mount & Blade II: Bannerlord
• Naraka: Bladepoint
• NVIDIA Omniverse
• NVIDIA Racer RTX
• Ripout
• S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chernobyl
• SYNCED
• The Cycle: Frontier
• The Lord of the Rings: Gollum
• THRONE AND LIBERTY
• Tower of Fantasy
• Unity
• Unreal Engine 4 & 5
• Warhaven 
• Witchfire

 Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı